| భగవద్గీత 4-11
“ యే యథా మాం ప్రపద్యంతే తాంస్తథైవ భజామ్యహమ్ | మమ వర్త్మానువర్తంతే మనుష్యాః పార్థ సర్వశః || ” |
పదచ్ఛేదం
యే – యథా – మాం – ప్రపద్యంతే – తాన్ – తథా – ఏవ – భజామి – అహం – మమ – వర్త్మ – అనువర్తంతే – మనుష్యాః – పార్థ – సర్వశః
ప్రతిపదార్థం
పార్థ = ఓ పార్థా ; యే = ఎవరు ; మాం = నన్ను ; యథా, ప్రపద్యంతే = ఎలా సేవిస్తారో ; అహం = నేను ; తాన్ = వారిని ; తథా, ఏవ = అదే విధంగా ; భజామి = అనుగ్రహిస్తాను ; మనుష్యాః = మనుష్యులు ; సర్వశః = అన్ని విధాలుగా ; ‘మమ ’ = ‘ నా యొక్క ’ ; వర్త్మ = మార్గాన్నే ; అనువర్తంతే = అనుసరిస్తారు.
భగవాన్ ఉవాచ — ధ్యాన ఉవాచ :
“ ఎవరు ఏవిధంగా ‘ నన్ను ’ సేవిస్తే వాళ్ళని ఆవిధంగానే ‘ నేను ’ అనుగ్రహిస్తున్నాను. మానవులు అందరూ ఎప్పుడూ ‘ నా ’ మార్గాన్నే అనుసరిస్తున్నారు. ”
వివరణ
“ శ్రీకృష్ణుడు ” అంటే “ ధ్యానం” అని మనం పదే పదే గుర్తుంచుకోవాలి.
నేను = ధ్యానం
అర్జునుడు = ధ్యానం తెలియని తత్వం
శ్రీకృష్ణుడు = ధ్యానం అనే తత్వం
ఈ శ్లోకంలో “ నేను ” అన్నప్పుడల్లా “ ధ్యానం ” అని అర్థం చేసుకోవాలి.
“ ఎవరు ఏవిధంగా నన్ను (ధ్యానాన్ని) సేవించినా, వాళ్ళని నేను …
(ధ్యానం) ఆ విధంగా అనుగ్రహిస్తాను. ”
కృష్ణుడిలా అంతా ధ్యానయోగ సిద్ధాంతాన్ని
ఆకళింపు చేసుకుని ఆచరిస్తే మనమూ
ధ్యానయోగులుగా ఎదుగుతాం.
అందుకని – కృష్ణుడిని అంటే ధ్యానాన్ని
మనం ఏవిధంగా చూడాలన్నది మనమే
నిర్ణయించుకోవాలి.
మనం అజ్ఞానంతో ధ్యానాన్ని దూరం
చేసుకుంటాం.
మనం జ్ఞానంతో ధ్యానాన్ని దగ్గర
చేసుకుంటాం.
మనల్ని మనం రాయికీ, రప్పకూ మ్రొక్కుతూ …
కోరికలు తీర్చమని దేముడిని ప్రార్థించే సామాన్య మానవుడిగా భావిస్తే …
ఎదగకుండా అలాగే ఉంటాం !
అదే మనల్ని మనం సర్వశక్తి సంపన్నమైన ఆత్మగా గ్రహించి …
ధ్యాన సాధన చేస్తే … ఆత్మ తత్త్వాన్ని తెలుసుకుని ఆత్మజ్ఞానిగా మారుతాం !
“ మన వాస్తవానికి మనమే సృష్టికర్తలం ”
కానీ ఎవరు ఏమార్గంలో ప్రయాణించినా … ఎన్ని జన్మలు గడిచినా … చివరికి అందరూ తన …
ధ్యాన మార్గాన్నే అనుసరిస్తారు అంటున్నారు శ్రీకృష్ణపరమాత్మ.
వేరే దారి లేదు మరి !
మనిషి ఎప్పటికైనా ధ్యాన మార్గానికి రావలసిందే …
ధ్యాన సాధన చెయ్యవలసిందే …
‘ తాను ఆత్మను ’ అని గ్రహించవలసిందే !
లేకపోతే జనన మరణ చక్రంలో పడి తిరుగుతూనే ఉంటాడు !